Na de ontbijtsessie ( zie bericht hieronder ) ben ik lekker met mijn collega Ellen Berlijn ingetrokken.
Zijn eerst naar het Technisch Museum geweest. Onderweg kwamen we langs een kantoorgebouw waar allemaal "poppen"in de enorme hal hingen. Die intrigeerde ons enorm maar we konden het gebouw niet in zonder pasje. Dus onze vrouwelijke charmes in de strijd gegooid en toch binnengekomen. Nou je ziet het op de foto's was de moeite waard.
Het Technisch museum viel tegen. Een enorme opeenstapeling van auto's, beeld en geluid, boten vliegtuigen, computers, textiel. Het was teveel. We hebben wel de eerste computer gezien uit 1938 een enorm bakbeest. Het gebouw zelf was wel mooi er lag een prachtige vloer in allemaal kopskant parket. O ja heb nog wel een vliegtuig gerepareerd.
We zijn nog illegaal het trappenhuis beklommen omdat we het uitzicht bovenop het gebouw zo mooi vonden. We kregen wel een standje van de suposten maar ach...was het wel waard.
Daarna zijn we naar Potsdammerplatz gelopen want we wilden graag op het Sonygebouw.Dat bleek niet te kunnen dus illigaal de dienstlift van het filmuseum ingestapt en toch onze foto's gemaakt.
Daarna naar het kunstmuseum geweest. Daar hing who is afraid for red, yellow and blue.
Tsja als je er voor staat denk je toch, dat kan ik ook met een rollertje.
Alle grote namen waren aanwezig in het museum Picasso, Dali, Appel, Haus etc. maar allemaal de deprimerende sombere werken. In de entreehal was een labyrint van allemaal stalenplaten met steenkool er bovenop ook erg somber. Dus ik denk dat het kunstmuseum zelf bang is voor
Red.......
Kimmely mijn andere collega gebeld dat ze naar de Frederichstrasse moest komen om te lunchen. Na de lunch nog wat winkels bekeken en Check point Charlie.